BIZ...

Ellerimiz... Utandi dualara bile kalkmaya
Zalimin tepesine inmesi gereken ellerimiz...
Kapandi gözlerimiz sevgiye. Kapandi, iki damla yas için bile halimize,
kendimize
Omuzlarimiz...
Etten örülmüs, birbirine kenetlenmis duvar gibi olmasi gereken omuzlarimiz.
Uzaklasti birbirinden, namazda bile...
Ayaklarimiz..
Ayaklarimiz sürünür oldu, küçücük bir iyilige, Cihada çagrildiginda, bir an
bile tereddüt etmeyen ayaklarimiz.
Duymaz oldu kulaklarimiz, selam vermeye çekinen agizlardan fisiltiyla çikan
Allah'in selamini
Onu bile esirger olduk kardesimizden,
Ve yüzlerimiz...
Param parça olan kalplerimiz gibi hala suursuzca secdelere kapanan
yüzlerimiz.
Dudaklarimiz...
Dualarda titreyen ve her zaman hayir sözler söyleyen dudaklarimiz vardi
Öper oldu Ebu Leheb'lerin kuruyasi ellerini
Dualarimiz vardi içten, yürekten, Zalimlerden merhamet dilenir oldu
dualarimiz
Sadece Allah'tan rahmet bekleyen...
Boyunlarimiz egildi insanlar önünde ALLLAH'a egilmeyen
Ve bunca isyanimiz üzerinde, bir tek umudumuz kalsin Rabbimiz'den Affetsin
bizleri, bagislasin Ve yeniden, yeniden güç versin MÜSLÜMANCA yasamak için