BiR KiSSA, BiN HiSSE

Gülün kokusunu unutan adam
iri yari bir adam bir gün güzel koku satanlarin pazarina gelince akli basindan gitti, yere yikilip bayildi, yol ortasina bir ölü gibi serilip kaldi. Halk basina üsüstü. Kimi kalbini yokluyor, kimi yüzüne gül suyu döküp duruyordu. Bilmiyorlardi ki, adamcaGiz zaten gül kokusundan bayilmisti.
Kimi bileklerini ovuyor, kimi basini ovuyor, kimi öd aGacina seker karistirarak tütsü yapiyor, kimi elbiselerini çikarip üstünü hafifletiyordu.
Birisi nabzini yokluyor, öbürü aGzini kokluyor, sarap mi içti, esrar mi çekti, afyon mu yuttu, anlamaya çalisiyorlardi.
Bir türlü adamin neden bayildiGini anlamayan halk, sasirip kaldi. Son çare olarak akrabalarina haber vermeye karar verdiler. Adamin akilli ve anlayisli bir kardesi vardi. AGabeyinin bayildiGini duyar duymaz yanina biraz köpek pisliGi alarak kosup geldi. Çünkü kardesi köpek bakicisiydi. Köpek pisliGi kokusunu seviyordu. Gül kokusunu duyunca bu yüzden bayilmisti.
Kardesinin yanina varinca, gizlice köpek pisliGini burnuna götürerek koklatti. Koklatir koklatmaz, adam ayilarak kendine gelmeye basladi. Halk sasirdi. Önce, "Bu ne büyük efsundur!" dediler.
Fakat, efsun dedikleri seyin köpek pisliGinden ibaret olduGunu görünce, bir kat daha sasirdilar.
Akilli kardes açiklama yapti:
"Adam gülün kokusunu unutmus! Köpek pisliGini misk-i amber zannediyor!"